BSL - KABANATA 12

 

KABANATA 12 Pag-iiba ng Timpla

Madilim pa, ngunit naririnig ko na ang tilaok ng mga manok at huni ng mga ibon habang naglalakad akong mag-isa sa kalsada. Kasalukuyan akong pauwi na sa aming bahay. Galing ako sa may tindahan para bumili ng tinapay pang-agahan.

Ang lamig-lamig pa ng paligid at hindi pa lumalabas si haring araw. Ang simoy ng hangin na banayad na dumadampi sa aking balat at parang nagtutulak sa akin na humiga ulit para humilata at matulog. Tinatawag pa ako ng kama at hindi pa nagigising ang aking buong diwa. Pero mas mabuti ng ganito, na maaga akong nagigising para marami akong magagawa sa araw na ito.

"Haaay... napakatahimik talaga ng lugar na 'to... walang masyadong tao." ani ko.

Kakaunti lang talaga ang tao rito sa amin at parang probinsya lang din. Hindi mo aakalain na parte pa ito ng siyudad o kung parte pa nga ba ng siyudad.

Hindi ako sigurado dahil maliblib kasi masyado. Pero mas maganda ang ganito. Tahimik, hindi magulo, hindi matao, walang gaanong ingay at payapa. Ito ang tipo kong lugar na gustong tirhan. Ayoko kasi sa siyudad mismo o sa sentro ng siyudad ako tumira. Maalikabok at napakaingay pa.

Pero mas nanaisin ko kung hindi na sana kami umalis sa dati naming tinitirhan. Mas masaya ako dun at doon ko na talaga napagpasyahan na mamuhay. Hindi ka magugutom basta magtatanim ka lang ng gulay.

Kahit malayo ito sa kabihasnan ay mas nanaisin ko na doon tumira sa dati naming bahay, sa dating probinsiyang aming tinitirhan. Hindi ko maiiwasang ma-miss ang aking mga kaibigan doon, lalong-lalo na ang batis na palagi naming pinagtatampisawan. Itong si papa kasi eh, nakakainis dahil binenta yung bahay at lupa namin dun. Napakasayang tuloy.

Nakarating na ako sa bahay namin at nagsimula na akong gawin ang lahat ng dapat ihanda sa umagang ito. Hindi pa nagigising si papa kaya dapat mabilis ako sa pagkilos upang matapos ang lahat ng dapat kong gawain.

Sa pagpapainit ng kanyang inuming kape hanggang sa pagpaplantsa ng kanyang damit na dapat suotin sa araw na ito. Ang kanyang pagkain at pati na rin ang paglilinis ng kanyang motorsiklo. Mabilis akong kumilos na parang normal lang lahat. Hindi alintana ang lahat ng nangyaring pang-aalipusta at pang-aabuso ko kay papa sa nakaraaang gabi.

Alam ko naman na hindi niya maaalala ang ginawa ko sa kanyang kahayupan kagabi. Kaya wala rin akong dapat ipag-alala. Ang dapat kong alalahanin ay ang mga part time jobs na aking inaplayan dahil hindi pa rin sila tumatawag at kahit text man lang ay wala pa akong natatanggap.

Nag-aalala ako dahil baka mainip na si papa sa akin sa kakahintay para makahanap ng trabaho. Gusto niya kasi na mag part time job ako para na rin makatulong ako sa gastos at bayarin sa bahay.

Pero dahil nga wala pa ring response sa aking mga inaplayang trabaho kaya medyo nag-aalala na ako. Masasaktan at mabubugbog na naman ako pag nagkataon. Humihiling na lang ako at nagdadasal na sana ay makalimutan ni papa at mawala sa kanyang isipan na hindi pa rin ako nakakahanap ng part time job.

Ayoko na ng nabubugbog, natuto na akong lumaban patalikod. Hindi ko siya kayang labanan ng harapan kaya patalikod ko siyang aatakihin sa pamamagitan ng paraang nalalaman ko.

Isa't kalahating oras pa ang nagdaaan at narinig ko ang pintuan ni papa na bumukas na at nagsarado. Inihanda ko agad ang kanyang kape at pagkain para makapag-agahan na siya. Ngunit, parang ang tagal-tagal niya yatang bumaba. Napagdesisyunan ko na umakyat ng hagdan at silipin kung bakit napakatagal niya yatang bumaba.

Dito ko na nakita si papa na parang nahihirapang tumayo at nakahawak sa pintuan ng kanyang silid. Halata sa kanya na may iniindang sakit.

"Pa, okay lang po ba kayo?" tanong ko.

"Hindi ako okay! Masakit yung ano ko..." napahinto siya. "Uhmm, masakit yung mga binti ko! Oo tama! Masakit yung mga binti ko!" diin niyang sabi.

"Ah, napano ho kayo? Gusto niyo bang dalhin ko na lang po sa kwarto ang agahan niyo?"

"'Wag na! Hindi naman ako baldado." inis na inis niyang tugon.

Bumaba siya ng hagdanan ng nahihirapan. Para siyang bagong tuli dahil sa kanyang lakad. Napahawak pa siya ng mahigpit sa barandilya ng hagdanan at dahan-dahan ang kanyang mga yapak na ginawa.

Hindi ko maiwasan ang mapangiti ng palihim habang siya ay aking tinitignan. Alam ko ang dahilan ng pinagmumulan ng sakit na kanyang dinaramdam ngayon. Alam ko na hindi ang kanyang mga binti ang masakit kundi ang tarugo niya na parang binti ng bata sa laki dahil sa pang-aabuso na aking ginawa rito sa nakaraang gabi.

"Ano ba 'tong nangyayari sa'kin? Bakit namamaga 'to... allergic kaya ako sa kinain kong exotic food kahapon? Shit, ansakit. Tang ina 'di na ko kakain ulit nun." mahina siyang napadaing habang bumababa.

Wala talagang kaalam-alam si papa sa aking ginawang kahayupan. Bagay na mas ikinangiti ko pa. Bagay lang yan sa kanya dahil sa lahat ng pananakit niya sa akin. Ikaw ba naman ang hampas-hampasin ng ruler sa napakatigas at napakalaki mong ari ng buong gabi?

Pati na rin abusuhin ito gamit ang idinikit na masking tape sa lahat ng parte ng iyong ari atsaka sasadistahin at tatanggalin ng bigla ng walang humpay at kung anu-ano pa. Tiyak mamaga talaga yan. Medyo natawa pa ko dahil nahiya pa ang hinayupak na umamin na masakit ang kanyang alaga.

Bleeh, buti nga sa kanya!

Pumasok muna ako sa aking silid at niligpit ang aking higaan. Saka pa 'ko bumaba ulit at umupo sa sala at nagbasa ng librong hindi ko pa natatapos sa pagbabasa na pinamagatang The Fault in our Stars. Maganda naman ang story at hindi siya yung masyadong typical cliché love story kaya nagustuhan ko ang librong 'to.

Hinayaan ko lang si papa na kumain hanggang matapos siya. Ayoko na munang makipag-usap sa kanya dahil hindi rin naman niya ako papansinin, atsaka busy pa ako sa aking pagbabasa. Ayoko pa namang naiistorbo kapag nasa climax na ako na parte at kung gustong-gusto ko talaga ang aking binabasa.

Pero bigla na lang akong tinawag ni papa kaya wala rin akong nagawa kundi puntahan siya sa kusina.

"Hay naku..." nasabi ko na lang.

Lumapit ako sa kanya, saka ko siya tinanong.

"Ano po yun Pa?"

"Tu-tulungan mo nga akong makatayo rito. Nahihirapan akong tumayo." mahina niyang sabi na hindi makatingin sa akin.

Medyo nagulat ako sa kanyang sinabi at inasta. Hinang-hina siya at parang may iniinda siyang matinding sakit dahil nakikita ko ito sa kanyang mga mata. Dito ko na na-realize kung gaano ka tindi ang ginawa kong panglalatigo sa kanyang higanteng sandata kagabi dahil sa ibayong sakit na kanyang tinitiis ngayon.

Inalalayan ko si papa at iniakbay ko ang kanyang braso sa aking balikat upang matulungan siyang makatayo. Nahihirapan talaga siya at ramdam ko ang bigat ng kanyang katawan lalo na ang init nito na dumadampi aking balat.

"Doon tayo sa sofa." utos niya.

Marahan kong iginiya siya sa sofa hanggang makaupo siya ng maayos. Napabuntong-hininga pa siya ng makaupo na siya at nakita ko ang kirot sa kanyang mukha na kanyang nararamdaman at iniinda.

"Pa, okay lang po ba kayo? Ganun ba kasakit ang mga binti niyo?" hindi ko natiis na tanungin siya.

"Hindi nga ako okay! Tang ina naman oh, sabi ko naman sa'yo na masakit ang binti ko 'di ba? Hindi ka ba nakikinig?" halata sa kanyang boses ang pagkairita.

"Sorry po... tignan ko nga ang temperatura niyo, medyo maiinit ho kasi kayo eh."

Ewan ko ba at parang nakalimutan ko ang galit ko sa kanya. Hindi ko napapansin na inilapat ko na pala ang aking kamay sa kanyang leeg. Medyo nagulat pa siya sa ginawa ko subalit hindi rin naman siya pumalag.

"Mainit ho kayo Pa, sandali lang po kukuha po ako ng gamot sa taas."

Mabilis akong nagtungo sa aking silid at kinuha ang gamot na para sa kanyang lagnat. Kumuha na rin ako ng gamot sa pamamaga dahil alam ko na namamaga ang kanyang ari.

Bumaba ako agad at kumuha ng tubig sa kusina at tinanggal ko sa kapsula ang powder sa gamot ng pamamaga at inihalo sa tubig na kanyang iinumin. Alangan naman na ipakita ko sa kanya ang gamot na ito. Baka magduda pa siya sa akin dahil ako naman talaga ang dahilan kaya siya nagkakaganyan ngayon. Para ko na ring inamin na may alam ako sa nangyari sa kanya kung ipapakita ko ang kapsula.

"Ito po ang gamot oh, inumin niyo po." sabay abot ko sa kanya ng makabalik na ako sa sala.

Ininom naman niya ang aking gamot na ibinigay. Halata sa kanyang mukha na nahihirapan siya sa pagkilos dahil sa iniinda niyang sakit sa kanyang alaga.

"Pa, paano ho yan? Papasok pa rin ho ba kayo? Eh... masakit po yang mga binti niyo. Mas mabuti po na magpahinga na lang ho kayo. Para mabilis po kayong gagaling."

"Hindi na ako papasok, natawagan ko na ang boss ko. Kaya a-absent na lang muna ako sa ngayon."

"Mabuti naman ho kung ganun. Sige po, magpahinga na muna kayo diyan. Maglilinis lang po ako sa likod ng bahay."

"Sige." mahina niyang sabi.

Pero bago ako lumabas ng bahay ay umakyat muna ako sa taas at kumuha ng unan at agad din namang bumalik sa sala.

"Pa, higa po kayo para ho makapagpahinga po kayo ng mabuti."

Inilagay ko ang unan sa armrest ng sofa at inalalayan ko siyang mahiga rito. Pansin kong masakit talaga ang kanyang nararamdaman dahil kahit simpleng galaw ay nahihirapan siya. Nang makahiga na si papa ay ipinikit niya ang kanyang mga mata at nagpahinga.

Naguguluhan ako sa sarili ko. Imbes na magdiwang ako dahil nakaganti ako sa kanya. Subalit, parang nasasaktan ako sa kanyang kalagayan. Hindi ko tuloy maiwasang sisihin ang aking sarili dahil masyado akong nadala sa galit na aking kinikimkim sa aking dibdib.

Oo, galit ako sa kanya. Kinamumuhian ko siya ng lubusan. Subalit hindi ko maialis sa sarili kong mag-alala dahil siya pa rin ang aking papa. Ang nag-iisa kong pamilya. Napakainit ng kanyang katawan ngayon at mataas talaga ang kanyang lagnat dahil sa namamaga niyang alaga.

Mabilis akong kumuha ng bimpo at binasa ito ng tubig sa lababo at pagkatapos ay piniga ko ito. Bumalik ako kay papa at inilagay ito sa kanyang noo para maibsan at sumingaw ang init sa kanyang ulo.

"Ano yan?" tanong niya habang nakapikit na nakahiga.

"Para po matanggal ang init Pa. Pahinga lang po kayo huh? Tawagin niyo lang po ako kung may kailangan kayo." hindi na siya nagsalita pa.

Nang nasa likod bahay na ako at kasalukuyang naglilinis at nagbubunot ng mga damo ay hindi ko pa rin maiwasang mag-alala kay papa dahil nagkasakit ito sa aking ginawa. Gusto ko lang namang gumanti sa kanya eh, ngunit hindi yung ganito na magkakasakit siya. Tinablan ako ng awa sa kanya at inuusig ako ng aking konsensya. Pakiramdam ko ay napakasama kong tao.

Hindi ko maiwasang mabahala dahil mataas talaga ang lagnat niya. Hindi siya halos makakilos at parang wala siyang lakas na kahit kaunti. Kaya kahit anong paglilinis ang ginagawa ko ay hindi ko pa rin maialis-alis sa aking isipan ang kaawa-awang kalagayan ni papa.

Parang nagsisisi ako ng biglaan sa aking nagawa sa kanya at naiinis ako sa sarili ko dahil kahit anong laki ng galit ko sa kanya ay napapatawad ko pa rin siya sa huli. Pero dapat ko lang naman na patawarin siya dahil hindi mabuti ang magkimkim ng galit sa puso.

Kahit na natatandaan ko pa sa aking isipan ang lahat ng dusa't pasakit na aking naranasan mula sa kanya ay napapawi ito lahat kapag nakikita ko siyang nagkakasakit. Alalang-alala ako ngayon sa kanya at hindi ako makapag-isip ng mabuti dahil sa pang- aabusong aking ginawa.

Dapat sana masaya ako ngayon eh... dapat masaya ako dahil nakaganti ako sa kanya. Subalit parang wala akong kasiyahang maramdaman. Hindi ko lubusang maisip kung bakit ako nagkakaganito. Talagang napakahina ko talagang tao. Madali lang akong bumibigay at nakokonsensya kapag nakakasakit ako sa aking kapwa kaya palagi akong natatalo sa huli.

Bumalik ako sa loob ng bahay at naghugas ng aking mga kamay ng makita ko sa aking cell phone na alas onse na pala.

Dapat makaluto agad ako ng tanghalian para makakain agad si papa at makainom ng kanyang gamot. Mabuti na lang at marami pa ang sangkap sa ref at gulay para makapagluto ako ng sinabawang baboy. Para naman makahigop si papa ng sabaw, lalong-lalo pa at nilalagnat siya ngayon. Upang siya ay pagpawisan at para na rin siya ay mahimasmasan.

Agad kong inihanda ang lulutuin ko at mga sangkap at rekados nito. Nang nagpapakulo pa ako sa karne ay binalikan ko muna siya sa sala at kitang-kita ko na mahimbing siyang natutulog.

Umupo ako sa kanyang tabi at tiningnan ko ang kanyang mukha. Naaawa ako sa kanya dahil nanghihina siya ngayon. Kinuha ko ang bimpo sa kanyang noo at binasa ulit ito sa lababo at piniga ulit ang tubig saka ko inilagay sa kanyang noo ulit. Ramdam ko na nanginginig ng kaunti ang kanyang katawan dahil sa kanyang lagnat.

Hindi ko namamalayang tumutulo na pala ang aking mga luha dahil sa lubos na pag-aalala sa kanya.

"Sorry po Pa, hindi ko po sinasadya..." mahina kong sabi sa kanya at siya ay aking niyakap.

Hindi ko na napigilan ang pagbuhos ng aking mga luha dahil sa aking pagsisisi. Kahit hindi ako mahal ni papa ay mahal na mahal ko pa rin siya dahil siya ang aking ama. Kahit bali-baliktarin pa man ang mundo ay siya lang ang nag-iisa kong ama at ang taong nagpalaki sa akin.

"Kahit hindi mo ako mahal Pa ay mahal pa rin kita. Sana Pa... sana ay bumait ka na sa akin at patawarin mo na ako sa pagkawala ni mama. Sana mapatawad mo na ako. I love you Pa." sabay halik ko sa kanyang pisngi.

Hindi ko na napigilan ang maluha dahil sa kanyang kalagayan. Ang hina-hina ni papa ngayon dahil sa aking ginawa sa kanya.

Pumunta ako ng kusina at doon ko inilabas ang nasasaktan kong damdamin at ang ang lahat ng sama ng loob sa aking sarili. Tahimik ang aking pagluha dahil ayokong magising siya na ako'y umiiyak.

Bakit ba kasi ang sama-sama niya sa akin? Sana mahalin niya naman ako bilang isang anak. Yun lang naman ang hinihiling ko sa kanya eh. Sana man lang mahalin niya ako dahil anak niya naman ako.

Umupo na lang ako sa upuan sa kusina at pinahid ang aking mga luha.

Nang maluto na ang ulam ay agad kong inihanda ang kanin at dinala ito sa lamesita ng sala. Nagdala rin ako ng kanyang tubig para kong mauhaw man siya ay may mainom siya agad.

Dahan-dahan kong ginising si papa para siya ay makakain na. Tinapik-tapik ko siya sa balikat at 'di nagtagal ay nagising na siya. Nahihirapan siyang bumangon kaya inalalayan ko siya hanggang nakaupo siya sa sofa.

"Pa, kain ka na po... nagluto po ako ng sabaw oh, para pagpawisan po kayo."

"Ayoko, wala akong gana." mahina at walang lakas niyang sabi.

"Pa naman eh, paano kayo gagaling niyan kung hindi kayo kakain? Paano kayo iinom ng gamot?"

"Eh, sa ayaw kong kumain eh!" pagmamatigas nito.

"Pa, 'wag ngang matigas yang ulo niyo. Kumain na ho kayo please... para gumaling na ho kayo." pagtitimpi ko sa pagmamatigas niya.

Subalit hindi pa rin siya kumakain kaya may naisip akong paraan.

"Kumain na ho kayo Pa, sige ka... pag 'di ho kayo kumain matagal pa ho yang gagaling yang mga binti niyo. Baka po kasi may namamaga sa katawan niyo kaya kayo nilalagnat. Mas mabuti po'ng kumain na ho kayo para mawala yang sakit niyo sa katawan."

Dahil sa aking sinabi ay medyo nakita ko ang pag-iba ng timpla sa kanyang mukha. Halata ang agam-agam at pangamba. Kaya sa kalaunan ay kumain na rin siya ng tahimik. Napangiti ako ng palihim.

Kailangan pa palang takutin bago kakain. Para lang siyang bata. Talaga naman.

Bumalik na rin ako sa kusina at doon na sana kakain. Ngunit, ng ako ay kakain na sana ay bigla ko na lang narinig ang pagkahulog ng kubyertos sa sala. Agad kong pinuntahan si papa sa sala at nakita kong pilit niyang inaabot ang kutsara ng nahihirapan.

"Ako na po." mabilis ko itong pinulot at kumuha ulit ako ng bagong kutsara sa kusina. Bumalik ako kay papa at iniabot ko ito sa kanya. Subalit bago pa man ako makatalikod ay nahulog na naman ang bagong kutsara na inabot ko sa kanya.

"Bweset! Nahulog na naman." inis niyang sabi.

Kaya pinulot ko na lang ang nahulog na kutsara at kumuha ulit ng panibago at siya ay aking binalikan. Tatalikod na sana ako sa kanya matapos kong maiabot ang kutsara subalit bago pa man ako makahakbang ay tinawag niya ako ng hindi ko inaasahan.

"J-Jessie." ani niya na nahihirapan.

"Ano po yun Pa?"

"Hindi ko maitaas ang mga kamay ko ng maayos. Wala akong lakas." sabi niya na hilong-hilo.

Kaya pala nahuhulog ang mga kubyertos dahil hindi niya pala ito mahawakan ng maayos. Kaya lumapit ako sa kanya.

"Pa, okay lang ho ba sa inyo na susubuan ko na lang po kayo para hindi na rin kayo mahirapan?"

"S-sige." sabi niya na hindi makatingin sa akin.

Umupo ako sa kanyang tabi upang matulungan ko siya sa kanyang pagkain. Subalit ng maisubo ko na ang kutsara sa kanya ay bigla na lang siyang nagreklamo.

"Dahan-dahan mainit!"

"Ay, sorry po." gulat kong sagot.

Kaya bago ko pa isusubo ang sabaw at kanin sa kanya ay hinihipan ko muna ito para hindi siya mapaso. Paulit-ulit ko siyang sinubuan at ewan ko ba at natutuwa ako sa aking ginagawa at napapangiti ako ng palihim.

Parang bata si papa at ang cute-cute niyang tignan habang kumakain. Ibang-iba siya ngayon kumpara sa palagi niyang asta kapag normal siya dahil napaka-angas at napakabarumbado niya kung kumilos. Pero ngayon, para siyang bata na kailangan pa ng agapay ng nanay sa pagpapakain sa kanya.

Pansin kong nagugutom talaga siya dahil napakalakas niyang kumain at nagpapasalamat ako rito para makainom na siya ulit ng gamot at upang mabilis siyang gumaling. Umaayaw pa siya sa pagkain kanina, ang totoo gutom na gutom pala.

Nang maubos niya na lahat ang kanyang pagkain ay pinaupo ko muna siya dahil busog na busog pa siya sa kanyang kinain. Binuksan ko rin ang tv para naman malibang siya at makapagpahinga.

Mabilis ko ring kinuha ang kanyang gamot at tinulungan ko siya sa kanyang pag-inom at ako na mismo ang humawak pa sa kanyang baso at hindi naman siya nagreklamo. Napakamasunurin niya dahil wala siyang kalakas-lakas ngayon. Ibang-iba kapag wala siyang sakit. Hindi ko maiwasang mag-aalala ulit sa kanya dahil alam ko ang dahilan ng kanyang lagnat. Ang namamaga niyang sandata.

"What if kung pumunta na lang tayo ng ospital Pa? Para makapag pa-checkup tayo sa ari­­­­­­­— ay sa mga binti niyo po?!" daling bawi ko.

"'Wag na, gagastos lang tayo... magiging okay rin naman ako. Pahinga lang 'to."

Kinabahan ako sa aking nasabi at mabuti na lang na hindi niya napansin ang pagkakadulas ko.

"Ganun ho ba? Sige po, kung yan ang gusto niyo."

Dahil ayaw rin naman ni papa ang magpaospital kaya hindi ko na siya pinilit pa. Niligpit ko na lang ang kanyang pinagkainan at hinugasan matapos ako'y matapos na ring kumain ng aking pananghalian. Medyo masaya akong naghuhugas kasi medyo bumubuti na ang pakiramdam ni papa ng kaunti.

Nang makabalik ako sa sala ay nakita ko na siyang nakahiga na ulit at natutulog sa sofa kaya pinatay ko na lang ang tv para hindi siya maistorbo sa kanyang pagpapahinga. Umupo na lang ako sa silya at kinuha ang aking libro na binabasa para ituloy ang pagbabasa rito. Dito na lang ako nagbasa sa silya para naman pag nagising siya ay maalalayan ko siya agad.

Alas tres na ng hapon ng magising si papa sa kanyang pagkakahimbing. Mahina pa rin ito pero mas mabuti na ang kanyang kalagayan dahil naitataas na niya ang kanyang mga kamay kumpara kaninang umaga.

"Jessie..." mahina niyang tawag.

"Oh, ano po yun Pa?"

"Uhm... naiiihi ako, patulong naman."

Medyo nagulat ako sa kanyang sinabi subalit hindi ako nagpahalata.

Agad ko siyang nilapitan at inalalayang tumayo. Kinuha ko ang isa niyang braso at iniakbay sa aking balikat. Medyo nahihirapan siya sa paglalakad kaya inalalayan ko lang siya hanggang makapasok kami sa banyo. Lalabas na sana ako pero bigla niya akong pinigilan.

"Dito ka lang, 'wag ka ng lumabas baka matumba pa ako dito." kaya tumalima na lang ako. Medyo kinakabahan ako dahil na rin iihi siya at andito lang din ako sa loob kasama niya.

Nang makaharap na siya sa inidoro ay dahan-dahan niyang binaba ang zipper ng kanyang shorts habang ako naman ay tahimik lang na nakatayo sa kanyang likod. Dahil may salamin sa aming banyo na nasa kanyang gilid at direkta sa kinatatyuan niya ngayon. Hindi ko maiiwasang makita ang kanyang harapan dahil sa repleksyon ng salamin kahit pa nasa likod lang ako.

Nang mabuksan niya na ang kanyang shorts at maibaba ang kanyang brief ay nagulat ako sa aking nakita.

Namamaga talaga ang ari niya at pulang-pula ito! Kitang-kita ko ito sa aking mga mata at talagang ako ay nagulat at nabalisa dahil sa nakita. Napalunok pa ako ng laway dahil halatang-halata at kitang-kita ko ang pamamaga nito.

Nang natapos na siyang umihi at maitaas ang kanyang zipper ay dali-dali akong lumapit sa kanya at siya ay aking inalalayan. Hirap na hirap siya sa kanyang paglalakad. Medyo natakot ako sa aking nakita dahil talagang magang-maga ang kanyang sandata.

Nang makabalik na kami sa sofa ay agad siyang humiga ulit.

"Pa, sigurado ho ba kayo na hindi tayo pupunta ng doktor? Mabuti na ang sigurado Pa." pamimilit ko sa kanya.

Hindi ko mapigilang mag-alala dahil nakita ko na ang pinagmumulan ng kanyang lagnat. Ang hirap-hirap siguro ng kanyang iniinda ngayon dahil magang-maga talaga ang kanyang alaga. Parang nakagat ito ng bubuyog dahil sa pagpula nito. Hindi na biro 'to.

"'Wag na, parang allergy lang naman tong nangyari sa ar—" natigilan siya ng konti. "sa b-binti ko, k-kaya masakit." daling bawi niya.

"Ba't niyo naman nasabi na allergy lang ang nangyayari sa inyo Pa?" usisa ko.

"Kumain kasi ako kahapon ng exotic food na ewan. Hindi ko alam kung ano yung nakain kong pulutan sa kumpare ko. Kaya siguro masakit ang mga binti at katawan ko ngayon."

Kaya imbes na magpumilit ay nanahimik na lang ako at baka masira pa ang mood niya. Ayokong bwesetin si papa lalo pa't masama ang pakiramdam niya ngayon. Kaya nanahimik na lang ako sa pagkakaupo sa aking silya. Habang natulog na naman siya ulit.

Nang mag-aalas sais trenta na ay tumabi ako kay papa sa sofa at naupo. Hinawakan ko ang kanyang leeg at hindi na siya gaanong mainit na talagang ikinatuwa ko. Kaya agad ko siyang ginising para makakain na.

Sa sala na lang siya kumain ulit at hindi ko na siya sinubuan pa dahil kaya na naman daw niya dahil bumubuti na rin ang kanyang pakiramdam. Kaya doon na lang ako sa kusina kumain ng nag-iisa.

Nanonood siya ng tv habang kumakain at pansin ko na mas mabuti na talaga ang kanyang lagay dahil hindi na ito gaanong nanghihina tulad kanina. Pansin ko rin na unti-unti ng bumabalik ang kanyang lakas.

Natapos na kaming kumain dalawa kaya nakinood na rin ako ng tv ng mailigpit ko na lahat ng pinagkainan at nahugasan. Medyo nakakatuwa ang palabas sa tv kaya napapatawa na rin ako.

Napatingin ako sa mukha ni papa ng hindi sinsadya at nakangiti rin siya. Nagulat pa nga ako dahil bigla siyang napatingin sa akin ng nakangiti. Kaya hindi ko alam kung ano ang aking dapat na gawin.

Mabilis kong binawi ang aking paningin at bumalik sa panonood ng tv. Nanibago ako sa mga ngiti ni papa at tila hindi ko maiwasang sumilay ang kakaibang kasiyahan sa aking puso at tuwang-tuwa ako dahil parang hindi na siya galit sa akin. Nakakapanibago ang kanyang mga ngiti.

"Pa, inom na po kayo ng gamot." ani kong medyo nakangiti.

"Sige." nakangiti niya ring sabi.

Mabilis akong nagtungo sa aking silid at hindi ko napigilang mapatalon sa saya. Napakasaya ko dahil parang mas nagiging okay na ang relasyon naming mag-ama. Sana magtuloy-tuloy na sana ito para maging okay na ang lahat. Dahil sa simula't sapul, ito lang ang pinakamimithi ko na mangyari sa aming dalawa.

Nang makabalik na ako sa sala ay ibinigay ko sa kanya ang gamot at ininom niya naman ito. Napakagaan ng pakiramdam ko ngayon dahil tila nag-iba si papa. Iba ang atmosphere ngayon ng bahay pati na rin ang mood ni papa. Parang ang saya-saya lang at nakakapanibago talaga.

Unti-unti ng lumalalim ang gabi at naisipan ko na patulugin na si papa para makapagpahinga siya ng maayos at maaga. Para na rin hindi na lumala pa ang kanyang lagnat. Hindi naman siya nagmatigas, na siya ko talagang ikinagulat. Kaya pinatay ko na ang tv sa sala at inalalayan ko siyang makaakyat sa itaas.

Nang makarating na kami sa kanyang silid ay dahan-dahan ko siyang inalalayang makahiga sa kanyang kama ng maayos at siya ay aking kinumutan. Ewan ko ba at napakatahimik lang niya. Hinahayaan niya lang ako na gawin ko ang lahat ng pagtulong sa kanya. Which is unusual, dahil ayaw na ayaw niya 'pag tinutulungan o pinakikialaman ko siya.

"Pa, papatayin ko lang po yung ilaw sa sala. Magpahinga na ho kayo. Good night po."

Aalis na sana ako at lalabas na sa kanyang silid ng bigla niya akong tinawag.

"Jessie, bilisan mo at dito ka na lang matulog sa tabi ko. Dalhin mo na ang unan mo dito." nagulat ako sa kanyang sinabi at hindi ako halos makapagsalita ng maayos.

"T-talaga ho?" gulat kong sabi.

"Oo, dito ka na lang matulog at nilalamig pa ako. Gusto kong uminit ang katawan ko. Kaya gagamitin kitang pampainit." wika niyang nakangiti.

Nagulat ako sa kanyang sinabi at halos lumuwa ang aking mga mata sa narinig.

"P-po?!" gulat na gulat kong reaksyon.

Totoo 'ba tong naririnig ko?!

Para akong napako sa aking kinatatayuan dahil sa kanyang sinabi. Tumayo lahat ng balahibo ko sa katawan dahil sa aking narinig. Hindi ako makapaniwala sa kanyang sinabi ngayon. ang

G-gusto niyang magpainit g-gamit k-katawan ko?!

Itutuloy...

Feel free to FOLLOW and Comment people! Oh yeah. haha

Oh, wala munang mga sex scene... focus muna tayo sa character development. Sa susunod na chapter abangan niyo at mapapaso kayo sa tukso. Charice! Haha