BSL - KABANATA 36

 

KABANATA 36 Pagsisisi sa Takipsilim

Narrator

"Sige, shot pa mga pre!"

Sigawan at kantyawan. Yan ang kasalukuyang ginagawa ng mga nag-iinumang mga barako sa bahay aliwan. Babad na babad sa alak at saliw ng musikang nagbibigay ng init sa sa kanilang katawan, lalo na ang mga babaeng malaswang nagsasayaw sa tubong bakal na halos wala ng saplot sa entablado.

Medyo lasing na si William na umiinom kasama ang mga kumpare nito. Kanina pa sila naglulustay ng pera sa paglalasing at pag-table ng mga babaeng halos panty at bra lang ang kasuotan.

May kanya-kanya silang mga babaeng binayaran na makasama subalt lahat ng ito ay nakatuon lamang sa kanyang direksyon. Hindi maalis-alis ang mga mata nito at pasulyap-sulyap siyang tinitingnan. Iba ang kanyang karisma at tikas ng kanyang postura.

Kahit na may mga hitsura naman ang kanyang mga kumpareng kasama ay hindi nila kayang pantayan ang kagwapuhan ni William. Angat na angat siya sa lahat at agaw atensyon talaga kahit na wala siyang ginagawa.

Natural na mapapalingon kahit sinong babae at binabae sa kanyang kakisigang taglay. Matangkad at maganda ang pangangatawan. Makisig at tunay na biniyayaan lalo na kapag isasali mo pa ang tinatago nitong pagkalalaki na siguradong masisiraan ng bait at ulo ang kanyang maaararo.

Maswerte ang babaeng napili niya. Halos maging ahas ito sa paglilingkis at pagkapit sa kanyang braso. Iniinggit ang kanyang mga kasamang mga bayaran na nagbibigay ng aliw sa mga parokyano.

Ilang set na ang naubos nila ng kanyang mga kumpare subalit patuloy lamang sila sa pag-inom. Nagsasaya at kung umasta ay mga binata pa. Kahit na sila ay pawang kasal na at may pamilyang binubuhay. Inom lang nang inom at tagay. Pansamantalang kinalimutan ang mga obligasyon at mga responsibilidad bilang padre de pamilya.

Paglipas pa ng kalahating oras ay isa-isa na silang nalagas. Ang iba ay umuwi na dahil tinawagan ng kani-kanilang mga asawa. Habang ang iba ay kailangan na talagang umuwi dahil gabing-gabi na. Malalagot sila sa kanilang mga may bahay. Ang iba naman ay dinala sa motel ang kanilang kasamang babae.

Hanggang ang natira na lang ay si William at ang isa niyang kumpare kasama ang mga babaeng na-table nila.

"Pre, nangangamoy promotion ka na. Baka ikaw na ang bagong head ng department natin. 'Pag nagkataon magiging boss na kita." ani ng kumpare ni William.

"Sana nga pre... pero hindi pa tayo sigurado. Alam mo namang mahusay din yung Supervisor na mas nauna sa atin ng ilang taon. Tingin ko nga, baka siya pa ang piliin kaysa sa'kin." sagot naman nito.

"Ako sa'yo pre ligawan mo na lang yung manager natin. Alam mo namang trip na trip at patay na patay sa'yo ang matandang dalaga na yun. Sigurado na ang promotion mo n'yan. Sure ball ka na pre!"

At nagtawanan na lamang sila habang tinutungga ang serbisa.

Subalit pagkalipas ng ilang sandali ay tumawag ang misis ng kanyang kasama. Wala itong nagawa sa takot sa asawa kaya nagmamadali itong nagpasya na umuwi na. Sumama na rin siya.

Iniwan nila ang mga babaeng bayaran, dahil sa totoo lang kasi ay hindi naman ito mga kagandahan kung tutuusin. Madali silang nabagot, kaya naisipan niyang sumabay na na lang din sa kumpare sa paglabas nito sa club.

Nakasakay na ng kanyang motor ang kanyang kasamahan at nagpaalam na.

Subalit parang gusto pa ni William na uminom. Natagalan kasi siyang dumating ng ilang oras kanina kaya nakukulangan pa siya sa ininom.

Sa huli ay napagdesisyunan niyang pumunta sa ibang club upang uminom at upang makapagpahinga sa stress at problema sa trabaho. Nang may nahanap siyang natipuhang establisiyemento ay pumasok siya rito.

Maingay, magulo, mausok at maraming tao. Yan ang bumungad sa kanya ng makapasok na siya sa loob. Nang makaupo siya sa counter table na malapit sa barista ay nag-order kaagad siya ng alak. Sa bawat lagok niya rito ay may dala itong sipa at init sa kanyang katawan. Nari-relax siya.

Tahimik lang siyang naupo at uminom mag-isa. Ilang minuto pa ay may isang napakaganda at seksing babae ang lumapit sa kanya at tumabi.

"Hi, can I get you a drink?" sabi nito.

"L-Lara?!" gulat na gulat niyang sagot.

"Hi Will, long time no see!"

Asiwa siyang ngumiti na lang. Kilala niya ito.

"How are you Will? Kamusta ka na?" ani nito at matamis na ngumiti.

"Okay naman." tipid nitong sagot, habang nagpatuloy sa paglagok ng alak.

Kaswal silang nag-usap habang umiinom. Sa totoo lang ay kilalang-kilala na ni William ang babae. Isa ito sa mga babae niya dati na parausan lamang. Friends with benefits kumbaga.

Katulad ng mga tipo niya ay sobra talaga nitong napakaganda. Mapagkakamalan pa ngang artista. Maputi, matangkad, kutis porselana at maganda ang pangangatawan, lalo pa at modelo ito. Mayaman at nakakaangat sa buhay.

Nakarelasyon niya ito noon at noong nagsawa siya ay bigla na lang niya itong iniwan ng walang paalam. Naglaho siya na parang bula rito. Baliw na baliw ito sa kanya at halos magpakamatay pa ito noong kanyang iniwan.

Subalit bigla na lang itong sumulpot sa kanyang harapan ngayon. Naiilang siya dahil sa ipinapakita nito at lalo na dahil nasaktan niya ito ng lubusan noon.

Tulad pa rin ng dati, malandi at mapang-akit siya nitong kinausap. Parang walang nangyari sa kanila kahit marami silang pinagsaluhan nito sa kama. Naghihinala siya rito dahil wala itong ipinapakitang galit. 'Di tulad noon na halos maglulupasay ito sa pagwawala ng hihiwalayan niya na sana.

Pero ng makahanap siya ng pagkakataon ay bigla niya itong iniwan at hindi na ulit nagpakita. Hindi niya aakalain na magkukrus pa rin pala silang dalawa ng landas.

"I've missed you so much Will... I really do!" sabi nitong nagtatampo at may hinanakit sa boses.

Malandi itong lumingkis sa kanyang braso at mabilis na yumakap sa kanya, hinaplos-haplos pa ang kanyang hita. Tahimik lang si William at nagpatuloy lamang sa pag-inom at hindi ito pinagbigyan ng pansin.

Hanggang sa unti-unting naging mapangahas ang babae at mas naging malikot. Gumapang ang kamay nito sa kanyang harapan. Nginitan pa siya nito at kumagat pa sa sariling labi. Nagbibigay motibo na sabik na sabik na siya sa lalaking kinababaliwan niya.

"Tumigil ka nga Lara, tapos na tayo." tiim bagang niyang ani, kinuha niya ang kamay nito na nakahawak sa kanyang harapan at binalibag.

"Come back to me Will... I will do everything for you. Kaya kung isakripisyo ang lahat... kahit career ko ay kaya kong iwan para sa'yo. I'm ready to leave everything behind. Just to be with you Will. Please Will... I'm not like the other girls you've been with... I can do and will do eveything for you..." pagsusumamo nito.

Napabuntong-hininga na lamang si William.

"Tama na Lara... tapos na sa atin ang lahat."

Mabilis niyang binayaran ang ininom at mabilis na umalis sa bar. Nawalan siya ng ganang uminom dahil sa babaeng baliw na baliw sa kanya. Para itong sira-ulo. Kahit dati pa ay may sira na talaga ito kung siya ang pag-uusapan. Patay na patay kasi ito sa kanya at hindi siya tinatantanan. Kaya madali siyang nawalan ng gana rito.

Madali siyang magsawa sa mga babaeng nagbibigay sa kanya ng pansamantalang ligaya. Lalo na sa mga baliw na baliw sa kanya. Nawawalan siya ng gana kaagad at nakakaramdam ng pagkaburyo. Hindi kasi niya pinaghirapan.

Kumbaga ang palay na ang lumalapit sa manok. Hindi na iba sa kanya kung ang mga babae na mismo ang lumalapit sa kanya. Masyado kasi siyang gwapo kaya kahit sinu-sino na lang ang nagbibigay ng motibo.

Ilang beses na rin siyang nakatanggap ng indecent proposals mula sa mga matrona. Subalit hindi niya pinatulan. Tinawanan niya na lamang ang mga ito. Pero pwera na lang kung maganda pa rin at hindi halatang matanda na. Pinapatos niya pa ang mga ito. Hangga't seksi at may asim pa. Swak pa ito sa kanyang panlasa.

Kahit na mga iilang mayayaman na bakla ay nagbigay din ng motibo sa kanya at inalok siya ng kahit anu-ano. Subalit hindi siya pumatol. Bagkus, halos gulpihin niya ang mga ito at ipinahiya pa sa madla.

Naiisip pa lang niya at naiimahe ang makipagniig sa isang kapwa lalaki ay nasusuka na siya. Nandidiri siya sa galit at sobrang inis. Hinding-hindi siya papatol sa mga ito. Yan ang kanyang prinsipyo.

Nakalabas na siya sa loob at sasakay na sana siya ng kanyang motor ng mariin siyang pinigilan ng babae, si Lara. Sumunod pala ito sa kanyang lumabas.

"Will please... please don't leave me." pagmamakaawa nito.

"Pinagsawaan na kita... kaya tigilan mo na nga ako!" singhal niya.

"Will please... what must I do Will... what should I do para 'wag ka lang umalis ngayon?" halos maluhaluha nitong sabi.

"Tama na Lara! Ang dami ko na ngang problema dadagdag ka pa?! Hindi kita mahal Lara, hindi kita minahal kahit kailan. Pampalipas libog lang kita! Alam mo naman yun 'di ba? Sabihin mo nga... ano bang dapat kong gawin para tigilan mo na ako?!" diretsahan niyang tanong.

Mas lumapit ito sa kanya at dinakma ang kanyang harapan.

"I want your huge cock Will... I want this in me!" anitong kagat-labi pa.

Napangisi si William sa ipinapakita nito.

"Sige, pagbibigyan kita ngayon. Pero mangako ka na hindi mo na ako guguluhin... maliwanag ba?"

"But Will..."

"Mangako ka!" bulyaw na niya.

"O-okay... I'm gonna stop p-pursuing you..." napa-oo na lamang ito kahit na nag-aalinlangan.

"Saan tayo? Ikaw na ang magbayad ng pang-hotel natin. Tutal ikaw naman ang may gusto nito."

"I want you're cock. Right here and right now! I can't wait any longer Will." libog na libog nitong sabi.

Napailing na lang si William.

Mabilis silang pumunta sa gilid ng bar. Medyo masikip ang eskinita rito at talagang madilim. Kampante si William na wala namang makakakita sa kanila dahil wala namang dumadaan sa eskinitang ito.

"Sige, luhod! Lumuhod kang puta ka!" singhal niya.

Kaagad namang lumuhod ang babae sa kanyang harapan. Sabik na sabik ito at halatang hindi na makapaghintay. Kaagad niyang kinalas ang sinturon at mabilis na hinila pababa ang pantalon. Tumambad sa kay Lara ang pinakakinaaadikan niyang sandata.

Hindi na siya naghintay pa at mabilis na hinubad na rin niya ang brief ng lalaking sinasamba niya at hinawakan ang hindi pa nabubuhay na ari. Malaki ito kahit tulog pa. Kaya mabilis niya itong hinawakan at isinubo ng malugod hanggang sa tumigas na ito. Na labis niyang ikinasaya.

Kahit nahihirapan at hindi niya masagad ang sobrang kahabaan ay pinagbuti niya ang pagpapaligaya sa lalaking kanyang pinagsisilbihan at pinaliligaya. Nakahawak pa ang dalawa niyang kamay sa kahabaan ni William at mariin itong sinasalsal.

"Ganyan nga...puta ka! Itong sa'yo!"

Sa isang iglap ay bigla na lang sinagad ni Wiliiam ang kanyang kahabaan at hinawakan ang ulo ng babae. Naduwal ito at nagkukumahog na gustong iluwa ang nilamon nitong sawa.

Subalit wala siyang magagawa dahil sa mahigpit na pagkakahawak ni William sa kanyang ulo. Nanlaban siya at hinampas-hampas ang tiyan ng pinagseserbisyuhan. Nagmamakaawa at nakikiusap na bitawan na muna siya.

Binitawan at itinulak ni William si Lara. Natumba ito at napaupo sa semento.

"Gusto mong tsumupa 'di ba? Bakit ka nagrereklamo ngayon?! Tang ina ka... 'di mo naman masagad 'tong titi ko!"

"Sorry Will, I'll do better n-next time just let me freely suck you." humahangos nitong sabi na halos masuka dahil sa laki ng kanyang isinubo.

"Nagdi-demand ka pa talaga? Nakakawala ka ng gana." ani niyang naiinis.

"Alam mo namang walang nakakasagad sa'yo Will eh." himutok nito.

"Gusto ko ng umuwi... wala na 'ko sa mood. Uuwi na 'ko." malamig na sagot niya sa babae.

Saka isinuot muli ang kanyang pantalon at inayos ang kanyang matigas na ari sa ilalim ng kanyang brief.

"Wait! Sandali Will... fuck me na lang... fuck me all you want Will... please Will. Please!" sabay pigil sa kanya na naluluha na.

"May dala ka bang condom?" tanong niya rito.

Saglit na natigilan si Lara at nag-alala. Bakas ito sa kanyang mukha.

"Wala ka pa lang dala eh... at wala rin akong dala. Alam mo namang hindi ako kumakantot ng walang kapote."

"I can buy right n-now Will! May m-malapit na convenience n-naman, please Will! I want you... I want you inside me." taranta nitong sagot.

"Wala na ako sa mood. Uuwi na ako Lara."

Mabilis niyang tinalikuran ang babae. Pinigillan pa siya nito ulit, subalit itinulak niya ito palayo. Umiiyak na lamang ito't napahagulgol na nakaupo sa semento. Nagmukha itong basang sisiw. Nakakaawa, luhaan, talunan at parausan ng lalaking mahal nito. Para siyang kalapating mababa ang lipad.

Sinadya ni William na saktan ang damdamin nito upang ipakita sa babae na wala na talaga siyang interes dito kahit konti. Gusto niyang tigilan na siya nito. Masyado na kasi itong baliw na baliw sa kanya. Ayaw niyang umiikot ang mundo nito sa kanya dahil aasa lang ito sa wala. Para sa kanya ay tapos na sila.

Naging basura lamang ito. Itinapon nang basta-basta matapos magamit ay wala ng halaga. Katulad lamang siya sa ilang dosenang babaeng dumaan sa kanya. Matapos na matikman ng ilang beses ay mabilis niya rin itong pinagsasawaan.

Sa totoo lang ay sanay na siya sa eksenang ganito. Mga babaeng umiiyak at nagmamakaawa upang huwag lang niyang iwan. Ilang beses na itong nangyari at normal na ito para sa kanya.

Pero sa simula pa lamang ng relasyon niya sa kahit sinumang babae ay diretsahan niya na itong binibigyan ng paalala na parausan lamang sila. Na pawang paglalabas lang ng init ng katawan ang lahat... at hindi na hihigit pa rito.

Ang pagkakamali lang nila ay nahulog sila ng tuluyan at minahal nila ang lalaking si William. Yun ang kanilang kamalian. Dahil sa simula't sapul ay hindi ito nangangako ng kahit anu-ano. Sex lang talaga ang habol nito at sex lamang.

Tuloy sa huli... sila ay naging luhaan.

Sa katunayan ay sanay na siyang masampal ng ilang beses. Kahit sa mga pampublikong lugar ay nasampal na siya at niluhuran ng mga babae. Nasampal dahil gusto niya ng mang-iwan. Nlihuran, upang huwag lang silang iwan at kalimutan. Pero sa huli ay puro luha at pasakit ang kakahinatnan.

Sanay na rin siyang pag-agawan. Ilang beses na niyang nasaksihan na nag-away ang mga babae niya dahil sa kanya. Sabunutan at sampalan. Kapag nangyayari na ito ay mabilis siyang tumatakas at iniiwan ang mga nagwawalang mga babae dahil sa kanya. Iniiwan niya lamang ito. Pabigat lang ang mga ito sa kanya.

Isa siyang babaero... at isa ito sa kanyang mga bisyo.

Libog lang ang inaasam ni Wiliiam sa kanila at upang makapagpalabas ng init sa katawan. Yan ang palaging nangyayari sa mga nakaulayaw niya.

Pero sa kalaunan ay tumitigil na rin ang mga babaeng kanyang sinaktan at iniwan, lalo pa at hawak niya sa leeg ang mga ito. Lahat ng babaeng pinatikim niya ng langit sa kanyang piling ay may mga sex video na kasama siya. Pero hindi makikita ang kanyang mukha kundi ang mga babae lang na naka-sex niya. Maingat siya.

Marami ito at halos lahat ng kanyang mga babae ay may sex video na kanyang itinago sa kanyang cell phone. Kaya kapag hindi pa rin tumitigil ang mga ito sa paghahabol ay tinatakot niya ang mga ito na ikakalat ang kanilang mga sex video at hubad na mga larawan. Hanggang sa tuluyan na silang sumuko.

Subalit iba si Lara, wala itong pakialam kahit na ikalat niya ang mga iskandalo nito. Hindi ito natatakot at hindi niya ito kayang kontrolin. Iba ang kamandag nito. Hindi tinatablan sa mga pangba-blackmail niyang ginagawa. Kaya hirap siyang pasukuin ito sa kabaliwan nito sa kanya. Mabuti na lamang at hindi nito alam kung saan siya nakatira. Wala kasi siyang social media. Talagang maingat siya.

Nang makauwi siya sa apartment ay halos pasado ala una na ng madaling araw. Naupo muna siya sa sofa at nagpahinga. Nakainom siya subalit hindi siya makatulog. Sumandal siya sa sofa at ipinikit niya ang kanyang mga mata.

Nang biglang sumagi na naman sa kanyang isipan ang isang bagay na bumubuhay sa kanyang laman.

Naalala na naman niya ang panaginip noong nakaraang gabi. Hindi niya lubos maintindihan ang panaginip na yun dahil kakaiba ito sa mga napanaginipan na niya dati. Para kasi itong totoo. Tandang-tanda pa niya sa kanyang isipan ang nangyari sa kanyang panaginip.

May katalik siya na talagang nagpatakam at nagpaulol sa kanya at siya ay binaliw nito sa sarap. Hindi siya makapaniwala na may kayang sumagad sa kanyang pagkalalaki. Sa sobrang haba kasi nito ay walang sinuman ang sagad na sagad niyang nakantot sa tanang buhay niya. Subalit hindi ang sa kanyang panaginip.

Ito pa mismo ang nag-iindak sa napakatigas at dambuhala niyang alaga. Parang walang kahit kaunting sakit itong naramdaman sa pagmumukha ng siya ay pinagsawaan nito. Ang hindi pa niya mapaliwanag ay kakaiba ang sikip ng pinasok niya ito sa kanyang pwerta.

Sa sobrang sikip nito, wala pa siyang napapasukan kailanman na ganoon kasikip. Malambot at madulas, malalim at mainit. Nakakabaliw at nakakalulong ang sarap ng pwerta na kinana niya.

Pero ang hindi niya maintindihan ay hindi niya naaalala ang mukha ng kanyang kaniig sa panaginip. Ang natatandaan lang niya ay kung gaano ito kasarap magpaligaya at kung paano siya nito dinala pabiyaheng langit.

Hindi niya maintindihan ang kanyang sarili. Nananabik siya rito.

Hanggang sa unti-unti na lang tumigas ang kanyang pagkalalaki.

Iba ang epekto ng kanyang panaginip sa kanyang katawan, hindi niya maiiwasang tigasan. Tinatawag na naman siya ng kamunduhang pagnanasa. Kaya nagpasya siya na umakyat sa kanyang silid upang buksan ang kanyang computer. Hindi na siya naghapunan pa dahil busog naman siya. Hindi niya ginalaw ang hapunan na niluto ng anak.

Gusto niyang makipag-chat sa regular niyang ka-chat na babaeng foreigner. Para makapagpalabas ng init sa katawan. Subalit hindi naman ito online ng mabuksan niya ang kanyang account. Nadismaya siya.

Kampante siyang magloko at magsalsal sa babaeng ito sa web cam dahil hinding-hindi naman nito malalaman kung tagasaan siya. Wala siyang FB, wala siyang twitter at iba pang mga social media. Maliban na lang sa isang account niya na pang chat lamang.

Dito niya nakilala ang babaeng foreigner dahil bigla na lamang siyang kinaibigan nito. Kampante siya na hindi naman kakalat sa internet ang kanyang mga kalokohan. Dahil nangako rin ang babae.

Katunayan pwede siyang gumanti rito kapag ipinagkalat nito ang kanyang mga video sa internet, dahil mahalay din kasing nagpapakita ng ari ang babae sa camera habang nagpapaligaya kapag nagcha-chat sila.

Alam niya ang fb ng babae dahil nagpakilala ito kaya pwede niya itong takutin kapag ipagkakalat nito ang kanyang mga masturbation videos. Atsaka hindi naman alam ng babae kung taga saan siya. Hindi siya mahahanap nito.

Naisipan ni William na mag mariang palad na lamang dahil wala naman ang regular na chatmate.

Humiga siya sa kama at nagsalsal habang nakapikit ang mata. Inaalala ang napakasarap niyang panaginip. Ilang sandali lang ay halos gabakal na sa tigas ang kanyang ari.

Mabilis niyang sinalsal ang kanyang pagkalalaki subalit nakukulangan siya. Parang hindi siya lubos na nasisiyahan. Kahit mahigpit niyang jinajakol ang ari ay iba pa rin talaga ang sarap nung panaginip niya. Para kasi itong totoo.

Hindi niya maipaliwanag kung ano yung napasukan ng kanyang sandata. Iba kasi ang sensasyon nito. Malambot at mainit, parang tinutunaw sa sarap ang kanyang dambuhalang pagkalalaki. Madulas at masikip, subalit swabeng-swabe kung aararuhin. Malalim at mamasa-masa. Parang binabalot ang kanyang kahabaan sa ibayong sarap at nahuhulog siya lalim ng kabaliwan sa pagkahayok sa laman at ayaw niya na itong tigilan.

Nahirapan siya sa pagsasarili dahil dito. Hindi niya maabot ang rurok ng sarap, lalo pa at nakainom siya. Matagal at mahirap siyang labasan kung nakainom.

Iba talaga, iba ang kanyang sarap na naranasan sa kanyang panaginip. Naiisip pa lang niya ito ay tinitigasan na siya. Pero ang sarap na kanyang tinatamasa ay hindi niya manamnam.

Hinahanap niya ang nangyari sa kanyang panaginip. Para kasi itong totoo at inaamin niya na iyon ang pinakamasarap na kanyang napasukan ng kanyang sandata dahil sa kakaibang sensasyon na nalasap niya sa bawat ayuda na kanyang ginawa.

Inalala niya ng mabuti ang naganap sa kanyang panaginip. Ipinikit niya ang kanyang mga mata. Naglakbay ang kanyang imahinasyon at tuluyan na siyang nahulog sa kamunduhan ng pagnanasa at kalibugan.

"Shit... tang ina..." usal niya.

Sa labis na panggigigil ay mariin niyang sinakal ang kanyang burat. Sakal na sakal na para itong pinaparusahan. Halos magsiputukan ang ugat niya sa leeg dahil sa pangsasadista sa kanyang pagkalalaki. Nasasaktan siya at nasasarapan ng sabay.

Pero kulang pa rin. May hinahanap ang kanyang katawan na hindi niya maintindihan. Hindi niya ito mapaliwanag dahil ngayon lang siya nakaramdam ng ganitong kakaibang libog.

Hindi pa rin siya nilalabasan kahit na nagsalsal na siya nang paulit-ulit. Hindi masyadong tumitigas ang kanyang pagkalalaki dahil nakukulangan siya sa ginagawa sa sariling ari at dahil marami siyang nainom na alak.

Pero kapag tumigil naman siya sa pagmamariang-palad ay naiisip niya bigla ang nangyari sa panaginip. Kaya biglang tumitigas na naman ang kanyang sandata na parang bakal. Subalit kung babatihin niya naman ito ay hindi siya makaramdam ng pagkakontento dahil lumalambot ang kanyang higanteng pagkalalaki.

May hinahanap siya. May hinahanap ang kanyang katawan. May hinahanap ang kanyang sandata na mapasukan.

Nalilito na siya at nakaramdam ng inis. Para siyang baliw dahil hindi siya mapakali. Nahihirapan siyang magpalabas sa masagana niyang katas. Ilang minuto na ang nagdaan subalit ay hindi pa rin siya nilalabasan.

Parang nagsisisi siya sa ginawa niya kanina. Napaisip siya na sana ay hinayaan niya na lang ang isa sa mga puta niya kanina sa club na pagserbisyuhan siya at magpakantot ito sa kanya hanggang sa labasan. Baka sakali ay hindi na siya nahihirapan ngayong magpalabas.

Mainit ang ulong bumaba siya sa kusina habang nakasuot lamang ng brief. Uminom na muna siya ng tubig upang mahimasmasan. Pilit niyang inaalis sa kanyang imahinasyon, ang nangyari sa panaginip. Gusto niyang makalimutan ang sensasyon nito upang lumihis siya sa pag-iisip. Para na rin humupa ang libog niya na hindi kayang punan sa pagjajakol.

Gusto niyang kumantot subalit wala ang mga puta niya ngayon na handang tumuwad para sa kanya. Wala siyang pwedeng tirahin. Bumalik na lang siya sa kanyang silid at nagpatuloy sa pagjajakol habang nanonood ng mga sex videos niya kasama ang mga babaeng kaniig.

Pinanood niya ang threesome video niya na kasama ang dalawang babae na parausan. Noong nakaraang mga linggo lamang. Ginanahan siya sa panonood nito dahil bago pa at talagang nasiyahan siya sa pakikipagtalik sa dalawa.

Naging puspusan siya sa pagsasalsal.

Hanggang sa wakas ay nilabasan na siya. Medyo malalim ang kanyang paghinga. Pero parang nakukulangan pa rin siya. Minabuti na lang niyang matulog at tinupok ang libog sa katawan. Hinayaan niyang lamunin siya ng antok.

PAWIS NA PAWIS si Willam sa pagjo-jogging ng umuwi ito sa apartment. Sobrang aga niyang nagising. Mas nauna pa siyang gumising kaysa sa anak niya dahil hindi pa rin ito bumabangon at bumababa. Minabuti niyang maligo matapos makapagpahinga ng maayos.

Nang makapagdamit na ay pumunta muna siya sa balkonahe sa itaas at pinagmasdan ang paligid habang dama ang malamig na hangin sa madaling araw na dumadampi sa kanyang balat.

Tahimik siyang napaisip at inabsorba ang kasalanang nagawa sa anak noong isang gabi pa. Nakaramdam siya ng awa at pagsisisi. Kapag naaalala niya ang mukha nitong umiiyak at humahagulgol na nagmamakaawa sa pait at sakit ay tinablan siya ng awa. Para itong paslit na takot na takot. Nanginginig at kaawa-awang nagpapakumbaba. Nahabag siya. Nakaramdam siya ng konsensya.

Subalit naglalaban ang awa at galit sa kanyang dibdib. Sa tuwing nakikita niya ang anak ay nakikita niya ang babaeng pinakamamahal niya na nawala at pumanaw dahil dito. Ang una at huling babaeng kanyang minahal at inalayan ng kanyang puso. Ang babaeng hindi niya makalimutan.

Ilang babae na ang dumaan sa kanya. Subalit hindi niya kayang ipagpalit ang ina ng kanyang anak. Mahal na mahal niya itong tunay. Kaya kapag nakikita niya ang anak ay umiinit ang dugo niya rito sa galit.

Ito ang pinagbalingan niya ng sisi dahil ito ang kapalit sa buhay ng kanyang ina. Hindi niya magawang mahalin ang anak dahil nilamon siya ng poot at paghihinagpis. Kaya lahat ng galit niya ay ibinunton niya rito.

Subalit ng makita niya itong nagsuka at halos mamatay na noong binugbog niya ito ay parang nagising siya sa matagal na pagkakatulog. Umiiyak lamang ito habang kanya itong sinasaktan.

Hindi ito lumalaban at umiyak lang na nagmamakaawa. Napaisip siya kung bakit ito ay pinagbuntunan niya ng lahat ng galit simula ng pagkabata nito. Ilang beses na niya itong gustong patawarin. Subalit hindi niya ito kayang gawin.

Napabuntong-hininga siya. Gusto niya itong kausapin upang humingi ng tawad sa nagawa. Kung may kasalanan man ito sa pagkawala ng kanyang ina ay matagal na itong bayad dahil sa lahat ng natanggap nitong pang-aabuso.

Naalala niya bigla ang lahat ng sakrispisyo ng anak at lahat ng ginawa nito makuha lamang ang kanyang loob at pagmamahal. Ilang beses niya na itong ginulpi simula pagkabata, subalit hindi siya nito sinukuan. Ginawa nito lahat mahalin lang niya kahit hindi niya ito binilhan ng ni-isang laruan noon. Kahit selebrasyon ng kaarawan nito ay hindi niya ito hinandaan. Kabaligtaran kapag siya ang may kaarawan dahil nagluluto ito ng mga masasarap na pagkain gamit ang ipon nitong pera.

Lahat ng nagawa niyang kasalanan simula noon ay mabilis na pumasok ng kanyang alaala. Parang nagtakbuhan ng sobrang bilis ang lahat ng mga nangyari sa kanyang isipan.

Napagpasyahan niyang magluto na lang ng agahan at saka kakausapin ang anak para humingi ng tawad. Magluluto na sana siya ng mapansin ang ulam kagabi na naging panis na. Hindi pala siya naghapunan kagabi kaya napanis ang ulam na niluto para sa kanya.

Itinapon na lang niya ito dahil hindi na rin naman ito pwedeng kainin. Napagpasyahan niyang magluto na lang at siya ang tumoka sa pagluluto ng agahan. Gusto niyang hayaang makapagpahinga ang anak. Alam niyang galit ito at nagtatampo sa kanya dahil hindi siya nagawang kausapin nito sa mga nakaraang araw.

Gusto niyang kausapin ang anak kapag nagising na ito. May gusto siyang sabihin sa lahat ng nagawa niya. Handa na siyang simulan ang bagong pahina ng kanyang buhay. Susubukan niya ang sariling mapatawad na ito.

Nang ihahanda na sana niya ang hapag ng maluto na ang almusal ay may napansin siyang sobreng papel sa lamesa. Nagtaka siya kaya binuksan niya ito.

Dear Papa,

Sana po kung mabasa niyo po ang sulat na ito ay nasa mabuti po kayong kalagayan. Humihingi po ako ng kapatawaran sa inyo Pa dahil sa kamalasan kong dala sa inyo noon pa man. Masakit para sa akin ang nakikitang galit ka dahil sa akin. Kung alam niyo lang po sana ay napakabigat po nito para sa akin.

Simula pa po noon ay alam ko naman po na hindi niyo po talaga ako mamahalin dahil ako ang dahilan kaya nawala si mama. Sorry po Pa, sorry po kung ako pa po ang dahilan kaya nawala po siya. Kung pwede ko lang po sanang maibalik ang panahon ay mas pipiliin ko po na sana ay siya na lang ang nabuhay at ako ang namatay. Hindi sana tayo nagkakaganito ngayon. Baka po ay may masaya pa kayong pamilya ngayon na wala ako.

Pasensya na po kung sa sulat ko na lang po ginawa ang mensahe ko para sa inyo. Ito lang po kasi ang nakikita kong daan. Natatakot po kasi akong harapin ka Pa. Sobrang natatakot po ako na sabihin ito sa inyo ng personal.

Pa, pagod na po ako. Pagod na pagod na po ako. Hindi ko na po kaya ang ginagawa niyong pang-aabuso sa akin. Hindi ko po gustong nakikita ka sa araw-araw na galit dahil sa akin. Ayaw ko na pong nakikita kang nagkakaganyan. Mas makabubuti po siguro na umalis na po ako. Alam ko naman po na mas gugustuhin niyo pong mawala na lang po ako dahil ako po kasi ang malas sa buhay ninyo.

Tingin ko ito po ang makakabuti para sa atin. Marami rin po akong kasalanang nagawa sa inyo Pa. Kaya makabubuti po na umalis na lang po talaga ako. Ayoko na pong magkasala pa sa inyo. Humihingi po ako ng tawad.

Ang hiling ko lang po sana ay huwag niyo pong pababayaan ang inyong sarili. Bawasan niyo na po ang paninigarilyo at pag-iinom. Maniwala po kayo at sa hindi ay nag-aalala na po ako dahil sa mga bisyo ninyo. Sana po ay bawas-bawasan niyo man lang.

Marami pong salamat sa lahat Pa. Malaki po ang utang na loob ko sa inyo. Kahit na hindi niyo ako minahal ay hindi niyo naman po ako tinapon sa kahit saan-saan lang. Lubos po akong nagpapasalamat sa inyo dahil inayusan niyo po ako. Binuhay at pinalaki niyo po ako. Mahal na mahal po kita Pa.

Hindi ko po kayo makakalimutan. Salamat po sa lahat.

Jessie

Hindi namamalayan ni William na nangilid na ang luha sa kanyang mga mata. Bumigat ang kanyang damdamin at hindi niya alam kung bakit bawat salita na kanyang na basa ay para siya nitong sinasaksak ng patalim sa dibdib. Ngayon niya lang na-realize kung gaano siya kasama. Ngayon niya lang naintindihan ang mga kamaliang nagawa ng ilang taon.

Napaluha na lang siya at sising-sisi. Sising-sisi sa lahat.

Tumakbo siya sa silid ng anak subalit wala na ito rito. Wala na rin ang ilang damit nito.

Mabilis niyang tinawagan ang cell phone nito. Subalit out of coverage na ito. Hindi niya na ito makontak. Bumagsak ang kanyang mga balikat at nakaramdam siya ng sakit. Katulad ng sakit ng mawala ang minamahal niyang babae noon.

"INGAT PO KAYO PAG-UWI, SIR!"

"Kayo rin, mag-iingat kayo sa pag-uwi." sagot ni William sa mga empleyadong kasamahan sa trabaho.

Nagpunta siya sa parking lot at kaagad na nagmaneho siya ng motor papauwi. Subalit ng makarating siya sa bahay ay mas lalong nawalan siya ng lakas. Malungkot at walang gana siyang nagtrabaho kanina sa opisina. Subalit ngayong nakauwi na siya ay mas lalong bumigat ang kanyang dibdib sa katahimikan ng bahay.

Napabuntong-hininga siya, talagang hindi siya sanay na wala ang anak sa bahay sa tuwing uuwi siya. Naninibago siya sa pagkawala ng anak. Tatlong araw na ang nagdaan simula ng lumayas ito.

Halos gabi-gabi ay hindi siya makatulog sa pag-aalala kung nasa mabuti ba itong kalagayan. O kung nakakain na ba ito. Kung saan ito tumutuloy ngayon at kung nakakatulog ba ito ng maayos.

Hindi niya aakalain na mag-aalala siya ng ganito para dito. Pero ngayon lang siya nag-alala ng umalis na ito sa kanyang poder. Ngayon na huli na ang lahat at tuluyan na siya nitong iniwan. Kaya labis ang kanyang pagsisisi sa kanyang ginawa rito. Kung itinuring niya lang sana ito ng maayos ay hindi na sana siya nito iniwan.

Bagsak ang balikat na napaupo siya sa sofa.

Wala ng nag-aasikaso sa kanya. Sa tuwing uuwi siya ay sobrang tahimik ng apartment.

Dati kapag umaga na ay gumigising na lang siya upang mag-agahan. Lahat ng kanyang gagamitin ay nakahanda na. Pati ang kanyang motor ay malinis na rin. Subalit ngayon ay siya pa ang nagluluto at abala sa lahat ng ihahanda papasok sa trabaho simula ng mawala ang anak.

Sa tuwing uuwi naman siya, ay siya na mismo ang nagluluto para sa kanyang sarili. Pinagkakasya niya na lang ang sarili sa malamig na kanin na niluto niya sa umaga.

Habang naka-upo sa sofa ng sala ay naiimahe niya pa ang anak na nagbabasa ng libro sa kusina. Naghuhugas ng plato at masayang naglilinis sa buong kabahayan. Pero imahinasyon niya lamang ito. Dahil wala na ito, dahil umalis na.

Palagi niyang sinasabi na salot ito at walang kwenta. Ngayon niya lang napagtanto na sobrang halaga nito sa kanyang buhay. Mahal na mahal siya nito at halos lahat ay ginawa na nito para lamang mahalin niya.

Subalit hindi niya hinayaang pumasok ito sa kanyang buhay. Hindi niya ito tinanggap at hindi niya ito minahal at pinahalagahan. Kahit na ginawa na nito ang lahat mahalin niya lamang ito ng kaunti.

"Jessie... asan ka na ba..." nag-aaalala niyang sambit.

Ilang beses niya ng tinawagan ang cell phone nito subalit hindi ito nagri-ring. Halos oras-oras siyang tumatawag at nagbabakasakali subalit hindi niya na ito makontak.

Kung kailan handa na siyang patawarin ito ay saka naman ito nawala. Saka pa siya nito iniwan.

Napahawak siya sa ulo at napayuko. Nami-miss niya ang anak. Kahit na ikaila niya pa ito sa kanyang sarili. Nami-miss niya ito ng sobra.

Hanggang sa lumipas pa ang mga araw.

Napag-isip-isip niya na mali talaga siya. Kahit saang anggulo ay maling-mali siya. Kahit na may agam-agam sa kanyang sarili at parang nag-aalinlangan siya ay gusto niyang hanapin ang anak.

Araw ng sabado at wala na siyang trabaho. Napagdesisyunan niya na hanapin ito kahit na nagdadalawang-isip siya kung tatanggapin pa ba siya nito kung makita niya na ito. Natatakot siya na baka kamuhian siya ng anak at iwasan.

Pero ang malaking problema ay wala siyang alam kung saan magsisimula, at kung saan ito hahanapin. Napilitan pa nga siyang gumawa ng fb account para lang mahanap niya ito rito. Subalit pati social media ay hindi niya ito mahanap.

Gusto niya sanang i-report sa mga pulis ang pagkawala ng anak. Subalit nag-aalala siya na kung makita ito ay baka hindi na siya tanggapin. Nahihiya siya at wala siyang mukhang maihaharap dito. Subalit sa huli ay napagdesisyunan niya na humingi ng tulong sa awtoridad para mapabilis ang kanyang paghahanap.

Handa siyang lunukun ang kanyang pride at isantabi ito upang humingi ng kapatawaran sa anak. Sa ilang taon niyang pang-aalipusta, pang-aabuso at pagmamalabis niya rito.

Sisiguraduhin niya na gagawin niya ang lahat mapatawad lang siya nito kapag nagkita na sila. Hihingi siya ng dispensa at babawi siya rito kahit sa anumang paraan. Gagawin niya ang lahat mapatawad lamang siya nito.

Mabilis na nagtungo si William sa unibersidad ng anak. Marami pa ring estudyante kahit wala ng pasukan. Nakaw atensyon talaga siya dahil pinagtitinginan siya ng mga estuyante.

Sa sobrang ubod nito ng kagwapuhan at tangkad, tiyak mapapalingon talaga at mahahalina sa kanyang kagwapuhan ang mga kababaihan at binabae. Kahit nga lalaki ay mapapatanong sa kanilang mga sarili kung lalaki nga ba sila kapag nakita na nila ang Adonis na ito.

Naglakad-lakad si William at nagtanong-tanong sa lahat ng mga estudyante kung kilala ba nila ang anak niya. Pati mga propesor at mga nagtuturo ay pinuntahan niya rin sa faculty upang magtanong.

Subalit nabigo lang siya. Kahit sino sa mga napagtanungan ay hindi nila ito kilala. Napaupo na lamang siya sa waiting shed at nagpahingang bagsak ang balikat. Hindi na niya alam ang gagawin.

Hindi na siya makapaghintay na makita ang kanyang anak. Gusto niya itong yakapin ng sobrang higpit. Upang iparamdam rito na nagbago na siya at handa na siyang tanggapin ito sa kanyang buhay.

Mamahalin at aalagaan. Papahalagahan at hindi hahayaang masaktan. Gagawin niya ang lahat makuha lamang ang loob ng anak. Ngayon niya lang talaga naisip at na-realize sa tinagal-tagal ng panahon na mahal niya rin ito at mahalaga sa kanyang buhay.

Hindi niya hahayaang pati ito ay mawala ng tuluyan. Nawalan na siya ng minamahal dati. Ang dating babaeng minahal niya ng buong puso. Hindi niya hahayaan na pati ang anak nila ay mawala sa kanya. Babawi siya at nangako na mamahalin niya ang anak.

Nagpagala-gala siya sa siyudad at nilibot ang mga daan sa paghahanap sa anak. Pati mga maliliit na kalsada ay kanyang binaybay gamit ang motor. Nagbabakasakali na mahahanap ang anak sa mga maliit na kalye sa Kamaynilaan. Subalit kahit anino nito ay wala siyang nasilayan. Hanggang sa gumabi na.

Pagod na pagod siya sa kakamotor ng buong araw sa paghahanap sa anak. Pero desidido siya na hanapin ito. Gusto na niyang makita ito. Gusto niyang makita ang anak na si Jessie.

Sabik na sabik na siyang yakapin ito at ikulong sa kanyang mga bisig.

Gusto niyang iparamdam na may papa na naghahanap sa kanya. Na nag-aalala si papa ng sobra at nagsisisi na si papa sa lahat ng kanyang ginawa.

Gusto niya itong sabihin sa kanyang anak.

Halos hindi siya makapag-isip ng matino. Sobrang nag-aalala na talaga siya. Lalo pa at talamak ang kidnapping ngayon. Kapag sumasagi sa kanyang isipan na baka nakidnap na ang anak ay halos mawalan siya ng lakas sa panghihina at takot.

"Huwag naman po sana... 'wag niyo pong pababayaan ang anak ko." pakiusap niya sa maykapal.

KINABUKASAN ay nagtungo siya sa police station upang magtanong kung may balita na ba sa nawawala niyang anak. Subalit kasalukuyan pa ring wala silang alam kung nasaan ito. Pinaghahanap pa rin nila ang kanyang anak na naglayas.

Kaya katulad kahapon ay nilibot ni William ang Kamaynilaan sa paghahanap sa anak. Sa laki ng Maynila ay parang naghahanap siya ng karayom sa dayamihan. Kahit mainit ang panahon ay hindi siya tumigil sa paghahanap. Gusto niya na itong makita talaga.

Ginabi na siya sa at napagod siya sa kakahanap sa anak. Sa sobrang dami ng kanyang iniisip ay hindi man lang siya nakaramdam ng gutom kaninang tanghali. Kaya bumawi siya sa pagkain sa kanyang hapunan.

Kumain siya sa isang karenderya at pagkatapos ay nagpahinga. Pagkalipas ng ilang sandali ay naisipan niyang umuwi na muna at magli-leave muna sa trabaho kinabukasan para hanapin ang anak.

Nang sumakay na siya sa motor ay nagbakasakali siya na tawagan ang numero ng anak, at sa wakas...

Sa wakas ay nag-ring na ito!

Halos mapatalon siya sa tuwa. Sa isang linggong pagtawag at pagbabakasakali niya ay sa wakas, nagri-ring na ang cell phone ng anak. Kaya sobrang sumaya siya. Hindi na siya makapaghintay pa na sumagot ito sa kabilang linya.

Subalit sa hindi inaasahang pagkakataon. May nakakahindik na pangyayari ang magaganap.

May isang kotse ang nagpagiwang-giwang sa kalsada at mabilis na humaharurot. Parang nawalan ng preno ang nagmamaneho.

Sa isang iglap lamang ay eksakto itong bumangga sa pwesto ni William. Sapul na sapul siya. Nagpatuloy ang kotse sa pag-araro sa lahat ng dinaanan nito. Hanggang bumangga ito sa poste at tumigil na.

Ang mga upuan, lamesa at mga stall sa gilid ng kalsada ay nabalibag at natumba ng madaanan nito. Ang ibang kumakain sa mga stall ay nadamay rin.

"Ang mama! Ang mama! Nasagaan ang mama! Tulong! Tulungan ninyo! Tulong!" sigaw ng ale na tarantang-taranta.

Hanggang sa dumami ang mga tao at nagkumpulan na ito pagkalipas lamang ng ilang minuto sa pinangyarihan ng aksidente. Tinitingnan ang disgrasyang naganap. Mabilis na tumawag ng ambulansya ang mga tao. Ang iba ay nakiusyuso lang sa nangyari.

Nagkalat ang dugo sa kalsada. Dala ng trahedyang kani-kanina lang ay nangyari.

"Tulong! Tulong!" sigaw ng mga tao.

May isang nagbakasakali at naglakas-loob na residente na pulsuhan ang leeg ng isang nabangga na nakabulagta sa kalsada. Inalam nito ang kalagayan ng nabanggang lalaking duguan at hindi na halos makita ang mukha dahil sa dugong bumalot sa mukha nito.

"Parang patay na 'to! Wala na akong pulsong maramdaman..."

Malakas na dumagundong ang mga hiyaw at iyak ng mga tao. Lalo na ang mga nasagasaan nilang kakilala at kapamilya. Umagos ang mga luha... na puno ng mga palahaw at iyak ang kalsada dahil sa mga nag-aagaw buhay.

Itutuloy...

Feel free to Comment!!!

T_T

I hate accidents T_T

Okay, magwala na po kayo. Hehe